بنابر آنچه كه ايسنا نقل كرده خانم شيرين عبادي برنده جايزه نوبل صلح سال 2003 از عدم تامين جاني خود به رييس جمهور شكايت برده است. هرچند بايد به قوه قضاييه شكايت مي برد! اما خودتان بهترمي دانيد شكايت بردن ايشان به قوه قضاييه هيچ اثري ندارد .....
خانم عبادي گفته است:تاكنون به كرات تهديد به قتل شده و قرار بوده كه به قتل برسد، يادآور شده است كه قبل از اجراي برنامه، قاتلان دستگير مي‌شوند و اكنون با اتمام مدت محكوميت، آزادانه در اجتماع به سر مي‌برند. عبادي در ادامه از تحريك فردي كه وي را مختل‌المشاعر دانسته عليه خود خبر داده و آورده است كه مراتب را جهت ثبت در تاريخ، به نيروي انتظامي گزارش كرده اما تهديدات كتبي و شفاهي ادامه دارد و حتي دو بار نيز حصار فلزي پاركينگ منزلش شكسته شده است.
ادامه...
Friday, February 11
Thursday, February 10
انقلاب 57 وموهاي پر پشت انقلابيون
تواين روزاي بهمن ماه مطابق رسم هر ساله بيشتر شبكه هاي تلويزيون تصاوير تاريخي راهپيمايي ها وتظاهرات و شورش هاي زمستون 57 رو نشون مي دن. امسال تلويزيون جرات نشون داده و تصاويري كه تا قبل از اين نديده بوديم (چون نشون نداده بودن!؟) را نمايش دادن. مثلا هرج ومرج هاي روزاي انقلاب وآتيش زدن بانك هاو....
اولاَ بايد بگم من هر چه قدر از اوضاع فعلي كشور ناراضي باشم, اما بازم يادآوري خاطرات اون روزاي پر هيجان برام شيرين ودلپذيره.
واقعاَ عجيبه كه اون موقع مردم براي رسيدن به هدفي كه برا هيشكي واضح ومشخص نبود اونقد جانفشاني وفعاليت مي كردن . اما امروز براي بهبود وضع واصلاح امور- كه ضرورتش مثل روز روشنه-حاضر نيستن كوچكترين اعتراضي وسر وصدايي بكنن.كجاي كار ايراد داره؟!
اما يه نكته ايي تو اين تصاوير وجود داره و مادرم كشف كرد ومن اونو براتون ميگم: اگه فيلم هاي تظاهرات زمان انقلاب رو با فيلم راهپيمايي هاي اخير مقايسه كنين متوجه ميشين كه تقريبا همه جوونا و ميانسال هاي سال 57 موهاي پر پشت وانبوهي داشتن اما مردم اين دوره اغلبشون طاس و كم مو هستن. حالا از مد اون روزا كه بگذريم.چه چيزي باعث شده موهاي نسل امروز حتي تو سن هاي پايين بريزه وشهروندان جمهوري اسلامي سر طاس باشن.در حاليكه همين نژاد 25 سال پيش موهاي سالم وپر پشتي داشتن. البته اين يه مورد فرق مرداي امروز وديروزه. حالا نميدونم چه بر سر زناي بيچاره اومده؟!؟
يه بچه شيطون هي به من سيخونك مي زنه كه مردم از سر سيري انقلاب كردن.
آيا واقعا همبن طوره؟
اولاَ بايد بگم من هر چه قدر از اوضاع فعلي كشور ناراضي باشم, اما بازم يادآوري خاطرات اون روزاي پر هيجان برام شيرين ودلپذيره.
واقعاَ عجيبه كه اون موقع مردم براي رسيدن به هدفي كه برا هيشكي واضح ومشخص نبود اونقد جانفشاني وفعاليت مي كردن . اما امروز براي بهبود وضع واصلاح امور- كه ضرورتش مثل روز روشنه-حاضر نيستن كوچكترين اعتراضي وسر وصدايي بكنن.كجاي كار ايراد داره؟!
اما يه نكته ايي تو اين تصاوير وجود داره و مادرم كشف كرد ومن اونو براتون ميگم: اگه فيلم هاي تظاهرات زمان انقلاب رو با فيلم راهپيمايي هاي اخير مقايسه كنين متوجه ميشين كه تقريبا همه جوونا و ميانسال هاي سال 57 موهاي پر پشت وانبوهي داشتن اما مردم اين دوره اغلبشون طاس و كم مو هستن. حالا از مد اون روزا كه بگذريم.چه چيزي باعث شده موهاي نسل امروز حتي تو سن هاي پايين بريزه وشهروندان جمهوري اسلامي سر طاس باشن.در حاليكه همين نژاد 25 سال پيش موهاي سالم وپر پشتي داشتن. البته اين يه مورد فرق مرداي امروز وديروزه. حالا نميدونم چه بر سر زناي بيچاره اومده؟!؟
يه بچه شيطون هي به من سيخونك مي زنه كه مردم از سر سيري انقلاب كردن.
آيا واقعا همبن طوره؟
Friday, February 4
پارسا به دنيا اومد.
اين چند روز به طور غافلگير كننده ايي بعد از چندين ماه انتظار كوچولوي ما كه اسمشو پارسا گذاشته بوديم به دنيا اومد. چند روزي تو بيمارستان آتيه زير نور لامپ هاي فلورسنت بستري بود و من كه ديگه بي قرار شده بودم اونو به زور مرخص كردم.
خلاصه اين چند روزه آب ونونمون شده پارسا جون. اگه تونستم عكساشو اينجا مي ذارم.
خلاصه چشم خودم وفريبا روشن.
Subscribe to:
Posts (Atom)
