سوژه ايي به نام مسيح علي نژاد

همه چيز از جايي شروع شد كه راهيافتگان به دوره هفتم مجلس جنجال وهياهوي رسيدگي به محرومان (قشرهاي آسيب پذير) ومبارزه با فساد و ريخت وپاش هاي حكومتي را سر لوحه اقدامات وفعاليت هاي پارلماني خود كردند. اين شعار وگرايش پوپوليستي براي آنان كه با كمترين سطح مقبوليت ومشروعيت عمومي واز طريق يك سازوكار كاملاَ غير مردم سالارانه به بالاترين نهاد دموكراتيك نظام وارد شده بودند مي توانست بسيار حياتي باشد .چرا كه چندي قبل از ان رسانه هاي مخالف جريان اصلاحات آتش تهيه تلقين ناكارآمدي وسياسي كاري وعدم توجه نمايندگان مجلس ششم به اقشارضعيف جامعه را بر سر افكار عمومي ريخته بودند. اما بنا به رسم و سنت زمامداري در اين سرزمين همه عهد وپيمان ها از همان ابتدا( واينبار بسيار زودتر) شكسته شد.مجلسيان تازه كار كه در ابتداي افتتاح دوره هفتم و به هنگام حضور بر مزار رهبر فقيد از خريد تاج گل به جهت صرفه جويي! خودداري كرده بودند اولين مصوباتشان در مورد افزايش سطح حقوق ومزايا و هزينه هاي مسكن و...خودشان بود. واين دقيقاَ يعني تصويب قانوني كه چهارسال قبل مورد نكوهش آنان بود و تبليغات منفي زيادي روي آن صورت دادند. بگذريم اما هيچگاه عمل به ان وعده هاي شيرين وفريبا از حد نخريدن آن دسته گل كذايي فراتر نرفت.
آخرين خبري كه سال قبل صحنه خبر هاي داخلي را به خود اختصاص داد پرداخت پاداش عيدي يك ميليون و دويست هزار توماني به راه يافتگان مجلس بود. اين خبر كه گويا به سبب اهمال يا عمد! يك نماينده منتقد در نگهداري فيش حقوق خود به بيرون از ساختمان هرم شكل پارلمان درز كرد بلافاصله در صفحات دروني و بيروني رسانه ها نشست و مردم گرفتار در تامين مخارج شب عيد را در بهت وحيرت فرو برد.
خانم مسيح علي نژاد تنها خبرنگاري بود كه آن فيش افتاده بر سنگ فرش تالار زيتوني رنگ پارلمان را برداشت وبا تعجب به آن نگاه كرد, اما كمي بعد لبخندي زده ورقم آنرا يادداشت كرد و رفت تا با جنجالي ترين خبر پارلماني دبير سرويس روزنامه اش زا سور پريز كند. خبري كه به قيمت محروميت واحتمالاَ عواقب شديدتربراي حرفه وزندگي او تمام شد.